باسمه تعالی
انتقا ل ساکنین اردوگاه رفسنجان وزندگی شهری
پس از بازدید مسؤلین شهرستان رفسنجان واستانداری کرمان از کمپ رفسنجان ،منتقل کردن این اردوگاه قطعی شده است.وآنچه که مردم مهاجر ساکن در این کمپ را نگران کرده است اعلام این خبرازطریق صدا وسیمای مرکز کرمان است که شایعات و صحبت هایی را به دنبال داشته است.
در چند سال اخیر بحث انتقال مهاجرین از شهری به شهردیگر و عودت مهاجرین به افغانستان مطرح بوده است ، حدود سه سال گذشته شاهد کاهش 60 در صد جمعیت کمپ اقامتی بردسیر بودیم که برای این جمعیت برگ انتقالی صادر گردیدوعده ای از آنان عودت به افغانستان را اختیار کردند ، همان طور که اشاره کردیم در روزهای اخیر شاهد یک رخ داد مهم در کمپ رفسنجان هستیم وآن منتقل کردن ساکنین این کمپ از داخل شهر رفسنجان به بیرون از آن است .
این برنامه ها و اتفاقات مردم را به این باور رسانده،که ما بیش ازیک مهاجر افغانی در اینجا نیستیم وباید مانند یک مهاجر افغانی زندگی کنیم.
مهاجرین ساکن در این اردوگاه که اکثرا از مردم بلوچ هستندنیک می دانند که درچنین شرایطی یک تصمیم کارشناسی شده لازم است تافردا احساس پشیمانی نکنیم.
این همان مسئله ای است که با کمی دقت و تأمل در اردوگاه بردسیر شاهد بودیم، اینجاست که باید مهاجرین شهید پرور ساکن در کمپ رفسنجان ازحوادث گذشته تجربه و عبرت کسب کنند تا اشتباهات گذشته ی هموطنانشان مجددا تکرار نشود.
آیا بار دیگر کمپ نشینی را درهجرت 25 ساله خود ادامه بدهیم؟
یا از کمپ نشینی خسته شده وبه شهر نشینی رجوع کنیم؟
آیا اردوگاه نشینی یک امتیاز است یا نقص؟
مهاجرین شهر نشین شیوه زندگی را به اندازه ما نمی دانند؟
فقط بلوچ ها مزایای کمپ نشینی را درک می کنند!؟
خوب نیست انرژی و هزینه های که جهت آبادی کمپ جدید متحمل می شویم
آن را با عودت به کشور خویش، در سرزمین مادریمان بکار بگیریم و در آبادانی آن سهیم باشیم؟
حال باید به این فکر باشیم که بهترین تصمیم چیست؟
کدام مسیررا انتخاب کرده و دنبال کنیم؟
مسئولین،روشن فکران و صاحب نظران اجتماعی باید توجه داشته باشند همه موارد فوق در جریان عودت مهاجرین بردسیر با اندکی تفاوت اتفاق افتاده است که بطور مختصر به ذکر آن می پردازیم.
عده ای از مهاجرین اردوگاه بردسیر به آوارگی خود در ایران ادامه دادند وسکونت در "اردوگاه های سرباز"را اختیار کردند اما پس از گذشت چندین ماه شاهدنارضایتی اکثرآنان بودیم .دلیل عمده این نارضایتی ها این بود که آنان بار دیگر حدود یک سال سخت ترین روزهای آوارگی ومهاجرت را تجربه کردندکه نه تنها سرمایه ای رابرای خود گردآوری نکردند بلکه موجب صرف انرژی وهزینه های سنگین برای آنان گردید ( شرح این هجران و این خون جگر- این زمان بگذار تا وقت دگر) .
البته شرایط مهاجرین اردوگاه رفسنجان با مهاجرین انتقالی اردوگاه بردسیر تفاوت دارد،چون مهاجرین اردوگاه رفسنجان به اردوگاهی که ازابتدا احداث ودر عوض اردوگاه فعلی سا خته می شود،منتقل می شودولی مهاجرین انتقالی اردوگاه بردسیر به اردوگاهی که دارای امکانات کامل وکافی بودند منتقل شدند .
طبق خبرها اردوگاهی که ازابتدا احداث ودر عوض اردوگاه فعلی سا خته می شود، اطراف دو راهی سرچشمه،ناصریه و یا اطراف کبوتر خان خواهد بود که در زمینه هایی چون کسب و کار،تحصیل، مسائل علمی و فرهنگی وهمچنین استفاده از امکانات شهری زیان هایی را به مهاجرین تحمیل خواهند کرد که جبران آن هم خیلی سخت خواهد بود .
همان طور که همه می دانید دلیل زندگی یک مهاجردر ایران وقبول آوارگی و مشکلات دوری از وطن: کسب و کار،تحصیل، مسائل علمی و فرهنگی وهمچنین استفاده از امکانات شهری است که اگردر این زمینه ها مشکلی باشد قطعا مشکلات موجود در کشور ترجیح خواهدداشت.
اتفاق دیگری که در بین مهاجرین بردسیر رخ داد آن بود که عده ای از سکونت در کمپ خسته شده و مهاجرت در شهر ها را ترجیح دادند که تعداد قابل توجهی از این عده بنا به دلایلی ساکن بوده وتا به حال سکونت دارند که اینجا ذکر آن دلایل محل از اعراب ندارد.
حال این جا سؤالی وجود دارد که" این هجرت چگونه بوده وآیا مناسب بوده است یا نه؟" آنچه که مشخص است و به نظر می رسد معایب و خوبی هایی را دنبال دارد فراهم بودن زندگی راحت و آسوده از نظر بهداشت و سلامت و همچنین محل سکونت،تربیت شدن فرزندان در یک محیط سالم ودوراز بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی که بعضا در سطح اردوگاه به وجود می آید،استفاده و فراهم بودن بسیاری از امکانت در شهر و...!!!
اما باید این مسایل راهم فراموش نکنیم، مشکل ترددو سکونت در شهر دلخواه، مشکل کسب و کار، نبود یارانه وگرانی های موجود در شهرها،مشکل پذیرش فرزندان در مدارس و پرداخت شهریه سنگین تحصیل آنهاو...!!!
کمپ بردسیر شاهد یک اتفاق مهمتر دیگر هم بود و آن بازگشت عده کثیری از مهاجرین به کشورشان(افغانستان عزیز) بود. که اگر درست قضاوت کنیم ، نتیجه این خواهد بود که هم فوایدی برای خودشان داشته و هم فوایدی برای منطقه وهمچنین فوایدی برای مهاجرین ساکن در جمهوری اسلامی ایران همراه داشته است. وآنچه را که باید یک مهاجر در نظر داشته باشد تا بتواند به کشورش باز گردد این است که احساس مسؤلیت نموده وحس وطن پرستی وملی گرایی خود را کمی بیدار کند ومشکلات مقطعی نه چندان طولانی را پذیرا شود.(شاید بتوان گفت که عده ای از مردمی که بازگشت کردند این جوانب را فکر کرده بودند) حال اگر کسی هم قصد بازگشت را دارد باید بعضی از واقعیت ها را را ببیند وبا جان ودل متقبل شود.
حب وطن از ملک سلیمان بهتر است
خار وطن از سنبل و ریحان بهتر است
یوسف که به مصر کرد پادشاهی
میگفت که گدای کنعان بهتراست
این بحث هامختصربحث هایی است که باید مهاجرینی که چنین اتفاقاتی برایشان رخ می دهد به آن واقف باشند واین را باید توجه داشته باشند وخوب هم می دانیم که از این به بعد این قبیل مسایل بیشتر رخ می دهد که مسئولین جامعه و کسانی که می توانند تصمیم بگیرند، یک فکر صحیح را جامه ی عمل بپوشانند تا برای عموم جامعه نفع داشته باشد نه برای قوم و طایفه ی خاصی،بایدشرایط عموم در نظر گرفته شود نه قشر خاصی، اگر بطور عام وکلان تصمیم گیری وفکر نشود امکان دارد افراد فقط به فکر خود وخانواده و قوم وطایفه اش باشد که افتزاح وزیان آور بوده و قطعا ثمره مناسبی به همراه نخواهد داشت.
در پایان، کشوری آباد وآزاد با امنیت کامل و توفیقات مزید را همراه باسربلندی و سرافرازی برای همه از درگاه خداوند متعال خواستاریم.
و من ا... التوفیق
حیدر اسماعیلی (حجت)
15 / 6 /1391 حقیقت آنلاین"
:: موضوعات مرتبط:
اجتماعی ,
,
:: برچسب‌ها:
"انتقا ل "ساکنین " "اردوگاه " "رفسنجان " " زندگی" " شهری " ,
|
امتیاز مطلب : 23
|
تعداد امتیازدهندگان : 6
|
مجموع امتیاز : 6
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
